मराठा आंदोलनाची खरी गोष्ट: निरागस लोकांची दिशाभूल थांबवा!

मी तुमच्याशी अगदी स्पष्ट बोलतोय,

गोड बोलून लेख लिहिण्यासाठी मी इथे आलो नाही. मी एक तरुण वकील म्हणून, एक अभिमानी हिंदू महाराष्ट्रीय म्हणून आणि माझ्या देवाचा, तुमच्या देवाचा, आपल्या सर्वांचा देव — छत्रपती शिवाजी महाराज यांच्या तत्त्वांवर विश्वास ठेवणारा माणूस म्हणून हे लिहितोय. आणि म्हणूनच आज जे मराठा आंदोलनाच्या नावाखाली घडतंय, ते पाहून मला दु:ख होतं.

सगळ्यांना सत्य माहीत आहे. पण थोडेच लोक ते मोठ्याने बोलतात. हे आंदोलन बीडच्या गरीब मराठा मुलासाठी किंवा जालन्याच्या मराठा मुलीसाठी नाही, जी ला फक्त शिक्षणाची समान संधी हवी आहे. हे आंदोलन फक्त निवडणुकांपूर्वीच्या राजकारणासाठी आहे.

मनोज जरांगे पाटील यांनी पूर्ण आंदोलनच घोषणाबाजीवर आणलंय आणि मुख्यमंत्री देवेंद्र फडणवीसजींना शिव्या घालण्यात ते व्यस्त आहेत. पण ते हे सोयीस्करपणे विसरतात की त्याच कॅबिनेटमध्ये दोन उपमुख्यमंत्री आहेत – आणि ते दोघेही मराठा समाजाचे आहेत.

जर खरंच 'न्याय' हाच हेतू असता, तर आग सगळीकडे सारखी पसरली असती. पण नाही, लक्ष्य फक्त फडणवीसजींनाच केलं जातं. कारण त्यांना खलनायक बनवलं, की विरोधकांचा राजकीय खेळ सोपा होतो.

हेच मला सर्वाधिक वेदना देतं. मी महाराष्ट्राच्या मातीचा आहे. मला या समाजाचा अभिमान आणि त्याची झुंज माहिती आहे. सामान्य मराठा शेतकरी, विद्यार्थी, युवक निरागस आहेत. त्यांच्या हातात घटनात्मक निकालांची पुस्तकं नसतात. त्यांना ५०% मर्यादा म्हणजे काय, सर्वोच्च न्यायालयाचे निर्णय म्हणजे काय, किंवा “अपवादात्मक परिस्थिती”चे तांत्रिक मुद्दे म्हणजे काय, हे देखील माहित नाही.

त्यांना फक्त जे सांगितलं जातं, तेवढंच माहित असतं. आणि आज त्यांना अर्धसत्य सांगितलं जातंय.

त्यांना सांगितलं जातं – “जास्त मोठ्याने ओरडलात तर आरक्षण मिळेल.” पण खरी गोष्ट — जी मंचावर कोणी सांगत नाही — अशी आहे की, कायदा मोडला तर न्यायालय शिक्षा करेल आणि मग नुकसान कोणाचं होईल? जरांगेचं नाही. मागे बसून टाळ्या वाजवणाऱ्या नेत्यांचं नाही. पण तो निरपराध विद्यार्थी — ज्याने मेहनतीने जागा मिळवली होती — त्याचं नुकसान होईल.

म्हणूनच मी या आंदोलनाला न्यायाचं आंदोलन नाही, तर निरागस मराठ्यांचा विश्वासघात म्हणतो.

मला मनापासून हे सांगायचं आहे: छत्रपती शिवाजी महाराज माझे देव आहेत. आणि मला माहिती आहे, तुमच्यासाठीही ते देवच आहेत.

शिवाजी महाराजांनी काय शिकवलं? स्त्रियांचा सन्मान करायला. रणांगणातसुद्धा स्वाभिमान टिकवायला. आपल्या लोकांचं रक्षण करायला, त्यांची दिशाभूल करायला नाही.

आणि आता या तथाकथित नेत्याकडून आपल्या मुख्यमंत्र्यांच्या आईबद्दल गलिच्छ भाषा ऐकावी लागते. शिवाजी महाराजांच्या वारशाचा हा याहून मोठा अपमान काय असू ? आंदोलनात शिवाजी महाराजांचं नाव घेतलं जातं, आणि पुढच्या क्षणी त्यांची तत्त्व पायदळी तुडवली जातात.

इकडे पहा. फडणवीसजींनी परत शिव्या दिल्या का? नाही. त्यांनी अपमानाला अपमानाने उत्तर दिलं का? नाही. त्यांनी एकच गोष्ट वारंवार सांगितली — “उपाय नक्की सापडेल, पण तो फक्त संविधानाच्या चौकटीत राहूनच.”

आणि नोंदी बघा. त्यांच्या सरकारच्या काळात —

१०% मराठा आरक्षण दिलं (SEBC कायदा, आज कोर्टात बचावला जातोय).

अण्णाभाऊ साठे आर्थिक महामंडळ पुन्हा सुरू केलं, १.५ लाख मराठा उद्योजक उभे केले.

शिष्यवृत्ती, वसतिगृहे आणि सारथी कोचिंग योजना मराठा विद्यार्थ्यांसाठी वाढवल्या.

इतिहासात कधीही कोणत्याही मराठा मुख्यमंत्र्यांनी मराठ्यांसाठी इतकं काम केलं नाही, जितकं फडणवीसजींनी केलं — आणि ते स्वतः मराठा नसतानाही. हेच सत्य आहे.

जर खरंच गरीबांना मदत करायची असेल, तर त्यासाठी साधन आधीच उपलब्ध आहे. २०१९ मध्ये पंतप्रधान नरेंद्र मोदीजींनी १०३ वी घटनादुरुस्ती केली आणि आर्थिकदृष्ट्या दुर्बल घटकांसाठी (EWS) आरक्षण दिलं. भारताच्या इतिहासात पहिल्यांदाच जातीवर नव्हे, तर फक्त आर्थिक निकषावर आरक्षण दिलं गेलं. आणि सर्वोच्च न्यायालयाने त्याला मान्यता दिली.

हा दिखावा नाही, हा खरा न्याय आहे. गरीब मराठा शेतकऱ्याच्या मुलाला, गरीब ब्राह्मण कारकुनाच्या मुलीला, गरीब दलित विक्रेत्याच्या मुलाला — सगळ्यांना एकसमान शिडी दिली. कारण दारिद्र्य आधी जात विचारत नाही. तर संधीनेही जात विचारू नये.

आणि आणखी एक सत्य: EWS चे सर्वात जास्त लाभार्थी आधीच मराठे आहेत. याचा एकच अर्थ — व्यवस्था चालतेय, जर प्रामाणिकपणे वापरली तर!

मला एक धोकादायक गोष्टही सांगायची आहे. जरांगे यांनी तर मुस्लिम आरक्षणासाठीही लढू असं म्हटलं. आता तुम्हीच सांगा — खरं उद्दिष्ट मराठा शेतकऱ्यांना मदत करणं आहे का, की निवडणुकांपूर्वी हिंदूंची फूट पाडणं आहे? आधी मराठा-ओबीसी वाद निर्माण करायचा, आणि मग सांप्रदायिक मुद्दे आणायचे. हे सामाजिक न्याय नाही. हे म्हणजे “डिव्हाईड अँड रूल – भाग २.” आणि निरागस मराठे फक्त प्याद्यांसारखे वापरले जात आहेत.

खरं सांगायचं तर माझं मत अगदी सरळ आहे:

आरक्षण तात्पुरतं असावं, असंच डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांचं मत होतं. त्यांनी कधीच ते कायमस्वरूपी राहावं असं ठरवलं नव्हतं. स्वातंत्र्याला ७५ वर्षं झाली, आपण आज स्वतःला विचारायला हवं: आपण बळकटपणा निर्माण करतोय का, की अवलंबित्व?

जो खरंच गरीब आहे, त्याला नक्की मदत मिळायला हवी. पण मदत ही आर्थिक स्थितीवर आधारित असली पाहिजे, जातीय घोषणांवर नाही. नाहीतर आपण सतत एकमेकांशी भांडत राहू, आणि खरा गरीब तसाच गरीब राहील.

आजचं मराठा आंदोलन न्यायासाठी नाही. ते फक्त राजकारणासाठी आहे. ते फक्त निवडणुकांसाठी आहे. ते खलनायक निर्माण करण्यासाठी आणि हिंदूंमध्ये फूट पाडण्यासाठी आहे. छत्रपती शिवाजी महाराजांना माझा देव मानणारा मी, त्यांच्या तत्त्वांचा अपमान होत असताना गप्प बसू शकत नाही. त्यांनी आपल्याला सन्मान, प्रतिष्ठा, धैर्य आणि एकता शिकवली. मातांना शिव्या द्यायला किंवा आपल्या लोकांची दिशाभूल करायला त्यांनी कधी शिकवलं नाही.

आणि देवेंद्र फडणवीसजींबद्दल एकच सांगतो — मराठ्यांसाठी त्यांनी जे केलं, ते कुणी केलं नाही. आणि शिव्या सहन करूनही ते शांत राहतात, घटनात्मक मर्यादेत राहतात. हाच खरा नेतृत्वाचा आदर्श आहे.

 मराठा युवकांना सत्य हवंय. त्यांना संधीच्या शिड्या हव्यात, घोषणाबाजी नव्हे. त्यांना असे नेते हवेत जे एकत्र आणतील — दिशाभूल करणारे आंदोलनकर्ते नव्हे!